Wanneer liefde je grenzen vervaagt, een blik op de zaak Marco Borsato
- Gepost op
Relatieverslaving. Trauma. Schuld. Onveiligheid.
Als coach en therapeut werk ik dagelijks met mensen die zichzelf zijn kwijtgeraakt in de liefde. Waarbij liefde hun grenzen vervaagt. Zij die dingen deden waarvan ze achteraf zeggen:
“Dat was ik niet. Ik weet niet wat me bezielde.”
Ze bedoelen niet dat ze zich willen onttrekken aan verantwoordelijkheid, maar dat ze zich zó ver hebben verwijderd van hun waarden, grenzen en kompas, dat ze zichzelf niet meer herkenden.
Dát is het gevolg van destructieve dynamieken waarin liefde verward wordt met afhankelijkheid. En waarin patronen van hechting en controle het gezonde denken overnemen.
De zaak Marco Borsato raakt me als mens én als professional.
Niet omdat ik goed wil praten wat fout is. Wél omdat ik wil begrijpen wat eraan voorafging.
Wat drijft een man die ogenschijnlijk alles heeft, status, talent en erkenning, om daden te stellen die ver over morele grenzen heen gaan?
Ik denk signalen te zien van relationele verwarring, van verlatingstrauma’s, van wat ik binnen mijn praktijk ‘de transitiecirkel’ noem: het moment waarop gezonde verbinding omslaat in destructief gedrag.
De transitiecirkel: hoe veilige verbinding omslaat in destructief gedrag
Binnen mijn praktijk werk ik met de transitiecirkel.
Deze cirkel laat zien hoe gedrag ontstaat vanuit een diep basis verlangen:
👉 gezien worden
👉 geliefd zijn
👉 erbij horen
Wanneer deze verlangens onvoldoende worden ingevuld en er sprake is van een ongezonde hechtingsstijl van een of beide personen, ontstaan er bescherm strategieën.
Bij de ene partner: Pleasen. Controleren. Aanpassen. Invullen voor de ander. Volhouden. Grenzen vervagen, je raakt steeds verder van jouw grenzen, waarden en normen verwijderd.
De andere partner slaat aan op Macht en Controle (over de ander) en Grenzen negeren.
Gedrag dat ver van iemand af lijkt te staan, komt vaak niet voort uit slechtheid, maar uit overleving.
Het maakt het niet goed. Maar wel begrijpelijk.
En juist dát inzicht is nodig om patronen te herkennen en te doorbreken.
👉 Download gratis mijn checklist “7 signalen van een verwarrende relatie”
en ontdek of jij in een ongezonde dynamiek zit.
Marco’s muziek legt al tijden de vinger op deze zere plek.
In de tekst van zijn lied “Wakker” lijkt Marco het script van een toxische liefdesrelatie bijna letterlijk te bezingen, met verbeeldingen die mijn cliënten vaak uiten in sessies:
🎶”Je hield mijn hoofd steeds onder water
Zodat ik de waarheid niet zou zien”
“Je gaf me zuurstof uit jouw mond
Zodat ik niet zonder je kon
En dat ik jou ook nooit verlaten zou misschien”
“Je hield je handen voor mijn ogen
Dus ik had werkelijk geen idee
Welke kant ik op moest lopen
Als ik ergens wilde komen”🎶
Deze teksten beschrijven nauwkeurig de dynamiek van emotionele afhankelijkheid:
– het niet meer kunnen zien wat klopt en wat niet
– het verliezen van je innerlijk kompas
– het volgen van de ander, zelfs als dat tegen je gevoel ingaat
Mensen die zich herkennen in relatieverslaving, verlatingsangst of trauma-bonding, zullen in deze woorden misschien iets pijnlijks herkennen: “Dit had ik kunnen schrijven.”
Als dader én slachtoffer zichzelf verliezen
In de publieke discussie ligt de focus nu op één daad, die absoluut grensoverschrijdend en fout is. Maar wat daaraan voorafging, blijft onderbelicht.
Volgens mediaonderzoek was er sprake van een intieme relatie tussen Marco en de moeder van het meisje, een vrouw die jarenlang een dominante functie had binnen zijn fanclub.
Wat als er al jaren een toxisch systeem speelde waarin grenzen vervaagden?
Wat als het meisje onbewust verstrikt is geraakt in een loyaliteitsconflict of parentificatie, waarin ze de belangen van haar moeder of het systeem diende, ten koste van zichzelf?
Kinderen kunnen geen verantwoordelijkheid dragen voor de dynamiek van volwassenen. Punt.
Als we echt willen voorkomen dat dit zich herhaalt, moeten we ook durven kijken naar de psychologische context.
Ik zie het dagelijks: hoe intelligente, gevoelige mensen zichzelf verliezen in een web van dynamieken die groter zijn dan henzelf.
En ja: dat kan leiden tot gedrag waar ze zichzelf niet in herkennen.
Want wat gebeurt er als je langdurig leeft in een ongezonde dynamiek?
Dat je waarden en normen langzaam beginnen te vervagen.
Dat je steeds weer over je grenzen gaat, zonder dat je het in de gaten hebt.
Dat je wordt meegezogen in het gedrag en de gewoontes van de ander.
En dan, op een bepaald moment, doe je iets dat totaal niet bij je past.
Juist dát gedrag wordt er dan uitgepikt, onder een vergrootglas gelegd, en volledig losgetrokken van de context waar het in is ontstaan.
Zó verwarrend. Voor jezelf. Voor je omgeving.
En voor de buitenwereld soms onmogelijk te begrijpen.
Wat als liefde je niet alleen optilt, maar ook langzaam finaal onderuit haalt?
In ongezonde liefdesrelaties, en zeker bij relatieverslaving, raakt de verbinding met jezelf vaak op de achtergrond.
Je bent niet meer bezig met: Wat voel ík? Wat heb ík nodig? maar vooral met de ander. De relatie wordt een houvast, een obsessie bijna, waarin je jezelf langzaam kwijtraakt.
Je stelt je grenzen bij. Je schuift je plannen opzij. Je verliest je kompas. En toch wil je niet weg, omdat die liefde voelt als een verslaving.
🎶“Het beste wat ik ooit had” 🎶 lied van Marco Borsato beschrijft dit proces pijnlijk raak:
🎶 “De liefde greep me bij de haren
Hoe was ik hier nu weer beland
Ze trok me zo het diepe in
En alle plannen die ik maakte
Gingen zomaar aan de kant
En dat was toch maar het begin
Oh ik denk mezelf best goed te kennen
Maar ik krijg wel duizend spiegels voor
Ze trekt me steeds weer onderuit
Ze laat me vallen, opstaan en weer rennen
Ze is me steeds twee stappen voor
En toch wil ik er nooit meer uit
Nee ik wil nooit meer anders
Ik kan geen dag meer zonder jou
Ik wil dat niets verandert
Jij bent waar ik van hou” 🎶
Dit lijkt op liefde, maar is in essentie afhankelijkheid.
Een patroon waarbij je de ander als centrum van je bestaan gaat zien, zelfs als het je beschadigt.
De “duizend spiegels” verwijzen naar hoe je jezelf verliest in die ander, telkens opnieuw geconfronteerd wordt met je onzekerheden, je aanpassingsdrang, je overlevingsstrategie.
Je weet ergens dat het niet klopt, maar het loslaten voelt nog veel enger dan blijven.
Relatieverslaving is zelden zichtbaar aan de buitenkant. Het speelt zich af onder de oppervlakte, in het hoofd, in het hart, in de manier waarop je jezelf langzaam opgeeft.
Juist daarom is bewustwording zo belangrijk.
Niet om te oordelen, maar om te begrijpen.
Niet om met de vinger te wijzen, maar om te spiegelen.
💛 En precies dat is de eerste stap in herstel:
Weer gaan leven vanuit je eigen spiegel.
Waarom dit blog?
Niet om schuldigen aan te wijzen. Wel om bewustzijn te creëren. Want ongezonde relatiepatronen zijn geen exclusief probleem van beroemdheden. Vaak worden mensen uiteindelijk beschuldigd van gedrag wat hen zelf veel te lange tijd is aangedaan. (Mogelijk in Marco zijn geval grensoverschrijdend gedrag?) Misschien herken je je zelf ergens in dit verhaal. In het pleasen. In het verliezen van jezelf. In het gevoel dat je over je eigen grenzen bent gegaan, of dat iemand anders structureel over je grenzen is gegaan/gaat.
Als je dit herkent: Je bent niet gek. Je bent niet alleen. En je kunt eruit loskomen.
En je hoeft het niet alleen te doen.
📥 Download gratis de checklist:
“7 signalen van een verwarrende relatie”
en ontdek waar jij staat. →download
👩🏻💻Of start direct met de online cursus:
“Doorzie narcisme in je relatie” → Bekijk cursus
Een liefdevolle en confronterende training waarmee je patronen herkent, het spel doorziet en jezelf terugvindt.
🦚 PauwR Coaching – voor vrouwen (en mannen) die zichzelf zijn kwijtgeraakt in een verwarrende relatie
En klaar zijn om niet langer te overleven, maar écht te leven.
👉Boek nu jouw 1 op 1 inzicht gesprek over jezelf of je relatie.